Depresyon Tarihi ve Depresyon Kavramı

Depresyon Tarihi Eski çağlarda, mitolojilerde ve eski semavi dinlerinde depresyondan bahsedilmektedir. İlk çağ dönemlerinde, gizemci-büyüsel düşünce biçimi, buna dayalı hastalık anlayışı ve sağaltım yöntemleri egemenliğini sürdürmüş ve hastalıklar doğa-üstü zararlı ruhlara bağlanmıştır. Eski Yunan’ın altın çağı olarak bilinen Perikles döneminde ise Hipokrat, bu hastalıkların doğaüstü güçlere değil, doğaüstü etkenlere bağlı olduğunu savunmuş ve depresyonun psikolojik ve biyolojik bir rahatsızlık olduğunu ortaya atmıştır. Orta Çağ dönemine dek gizemci-büyüsel düşüncenin egemenliğine son veren Hipokrat, günümüzde depresyon olarak bildiğimiz bozukluğa ‘‘melankoli’’ ismini vererek ‘‘kara safra’’ terimi ile bağdaştırmıştır (Öztürk ve Uluşahin, 2018). Melankoliyi, bireyin karaciğer ve safra yollarındaki rahatsızlığa bağlayan Hipokrat, bu kara safranın kişinin mizaç yapısındaki endişe, özgüvensizlik, uyku problemleri ve intihar düşünceleri gibi olumsuz duygulara sebep olduğunu savunmuştur (Köknel, 2000).

Depresyon Kavramı

Depresyon, bireylerin duygu durumlarında bazı değişimlerin görüldüğü (ilgisizlik, yalnızlık, hüzün gibi), bireyin kendisini eleştirdiği ve suçladığı, abartılı boyutta kendini cezalandırıcı taleplerin (uzaklaşmak, saklanmak ve ölüm isteği) olduğu, uyku, iştah ve cinsel yaşama dair değişimlerin (uykusuzluk, iştahta artma veya azalma, cinsel istekte azalma) yaşandığı ve kişinin aktivite düzeyinde farklılıkların (gerileme) olduğu bir sendrom olarak tanımlanmaktadır (Beck ve Alfrod 2009: 8). Ayrıca Türk Dil Kurumu tarafından hazırlanan sözlükte depresyon, ‘’bunalım’’ olarak ifade edilmektedir (TDK, 2020)

''Depresyon Belirtileri Gösteren Yetişkinlerin Sosyal ve Duygusal Yalnızlıklarının Toplumsal Aidiyet Duygusuyla İlişkisi'' adlı tez çalışmamdan alıntılanmıştır.

Depresyon Tedavisi